|
یه پُک حرفای پوشالی ... |
|
|
تو ثابت کردی این دُنیا چِقد پوشالیو هرزه ست تمومه حِسُ ابرازش کثیفُ کالُ بی مزه ست تو ثابت کردی این دنیا فقط با گریه سر میشه چشای فهمِ هر احساس همیشه ساده، تَر میشه تو ثابت کردی از هر راه باید بی راهَرو فهمید به هر کی گفت دوست داره به حسِ مسخره ش خندید تو ثابت کردی این دنیا یه استدلال از یک فرضه تَه احساسه آدم هاش، دروغه خالصُ محضه
( اثر: حمید رضا ترتیبی-17/07/90 )
برو دست از سرم بردار می خوام آسوده تنها شم می خوام با عکسِ رو دیوار بخوابم با چشاش پا شم برو دست از سرم بردار دیگه اصلاٌ نمی خوامت دیگه با ترسُ دلشوره تو هر لحظه نمی پامت برو دست از سرم بردار، برو آرومُ آسوده تو یادم دادی این حِسُ، یه کم تنهاییم خوبه برو دست از سرم بردار می خوام با گریه تنها شم واسه بغضایِ پنهونیم شبیه شعرِ دریا شم برو دست از سرم بردار، برو من از چِشات سیرم واسه اینکه تو خوش باشی من این تصمیمُ می گیرم که باید از عبورِ تو یه حسِ تازه بر پا کرد باید از خاطرت رد شد تو رو تو گریه پیدا کرد برو دست از سرم بردار می خوام آسوده تنها شم می خوام با عکسِ رو دیوار بخوابم با چشاش پا شم برم دست از سرم بردار . . . ( اثر : حمید رضا ترتیبی-۱۷/۰۳/۱۳۹۰ )
تو باور میکنی یا نه هنوزم من دوست دارم اگه بازم تو برگردی دیگه تنهات نمی ذارم من هر شب عکستُ بازم هَمونجور ساده می بینم هنوز با خاطراتِ تو شبُ اندازه می گیرم تو باور می کنی یا نه، هنوزم من وفا دارم هنوزم تو واسم خوبی، کسی رو جات نمی یارم من این شبها، شبای سرد، که تو درگیرِ فرداشی واسه فردای آرومت می خوای همرنگِ دنیا شی هنوزم در تو درگیرم . . . هنوزم من می خوام باشی واسه گمگشتگی هامون بیا یو باز تو پیدا شی تو باور می کنی یا نه، هنوزم من دوست دارم با اونکه رفتی از دنیام، محاله ... جات نمی ذارم ( اثر: حمید رضا ترتیبی-۱۵/۰۳/۸۹ )
چی شد باز یادِت افتادم چی شد باز یادمو کردی ؟؟؟ مگه تو آخرین فرصت نگفتی بر نمی گردی ؟؟؟ چی شد تنها شدی بازم یا باز بی خوابی خسته ات کرد ؟؟؟ یا بازم مَستی و، مستیت تو رو اینجور کلافَت کرد ؟؟؟ چی شد دستایِ سردِ تو واسه لمسه تنم تب کرد ؟؟؟ مگه حرفات یادِت نیست که باید رفتُ عادت کرد ؟؟؟ ( اثر : حمید رضا ترتیبی-۱۲/۰۳/۱۳۹۰ )
تو اون بالا...همون جایی، که غرقِ حسِ پروازی واسه شعرای بارونی، یه عکس از ابرا می ندازی ؟؟ تویی که شهرِ روئیاهات همیشه نقره بارونه تو شهرِ کورُ تاریکی یه قصرِ ساده می سازی ؟؟ تویی که از زمین دوری، فقط تو فکرِ پروازی همیشه آخرِ پرواز، شروعِ حسِ آغازی زمینِ خُشکُ خالی رو هنوزم ساده می بیبینی ؟؟ هنوزم احتمالش هست بیای و ساده بنشینی ؟؟ ( اثر : حمید رضا ترتیبی-۱۰/۰۳/۱۳۹۰ ) یه پوک سیگار، یه حس کهنهُ بیمار یه نت شکله، یه تنهایی،رو سیمِ خسته یه گیتار یه آغاز تو ته بن بست، هراس تکیه به دیوار مروره حس تنهایی، تو استمرار یک تکرار هجوم پنجه های درد، رو طرح روشن مهتاب مث کابوس، مث بختک، مث ترس از ته یک خواب یه پوک سیگار، یه حسه کهنه و بیمار یه پائیز و یه برگ زرد، هراس شرح این تکرار اثر: حمید رضا ترتیبی-30/07/1389 چقدر عجیبه... خدا فقط لک لک ها رو دوست داره. پت و مت با هم قهر کردن... حاچ زنبور عسل هنوز مادرش رو پیدا نکرده. نل، حتی به پارادایس هم رسید اما...؟؟؟ بل و سباسین هنوز تو راه یه مسیر سرد مسافرن... مسافر کوچولو ستارشو واسه یه معامله بزرگ زمینی، اونجا رو ترک کرد و زمینی شد، و سالهاست که ساکن زمینه... جوجه اردک زشت با یه عالم پروتز هنوز خواب قو شدن رو می بینه، و بیچاره پیر شد از این کابوس. و من هنوز حسه حسادتم به لک لک ها پا برجاست. و چقدر خوشبحال لک لک ها شد، که فقط خدا اونها رو دوست داره... نوشته : حمید رضا ترتیبی -۱۹/۱۲/۸۹
واسه چشمای سیاهت یه سبد ستاره دارم یه عالم شعر نگفته، گله و گلایه دارم واسه حرمت نگاهت،یه بغل بهانه دارم یه عالم ترانه ناب که پیشِ تو جا بذارم اثر: حمید رضا ترتیبی-۱۲/۰۹/۱۳۸۹
اگه منو صدا کنی، نذر منو ادا کنی تو استجابت دلم، واسم خدا خدا کنی به این غریب و بینوا، حس تو مبتلا کنی تو لحظه های واپسین، راهی به ابتدا کنی آسمونه سیاهمو، پر از ستاره ها کنی دست منو بگیری و غرق ترانه ها کنی... دست تو رو می گیرم و غرقه ترانه هات میشم تو آسمونه چشم تو، مسخه ستاره هات میشم تو آخرین تنفسام، راهی به ابتدا میشم واسه تب غروره تو، سکوته هر صدا میشم اگه منو صدا کنی........ اثر: حمید رضا ترتیبی-۰۷/۱۱/۸۸ بعد یه عمر سکوت و غم، یهو شدی وجود من مثل نیایش و دعا، رکوع من، سجود من می خوام تو رو داد بزنم، حسمو فریاد بزنم از کوچه چشای تو، طعنه به مهتاب بزنم پرسه زدن با یاد تو، با سایه خیال تو ندیدنو، کشیدن عکس تبه چشای تو مثل هوس بازی شب با سحره حسه منم خیالیه، بی ثمره ولی بذار حرف دلو برات بگم اگه نوازشم کنی، باورمم به پات میدم اثر: حمید رضا ترتیبی-۱۱/۰۷/۸۸ بازم نذار ببوسمت مگه دنیا تموم میشه...؟ طعمه لبای عسلیت اینجوری بی دووم میشه...؟ اونقدر نذار ببوسمت تا بوسه هم شاکی بشه... شیرینیه لبای تو، شهد و مربایی بشه... بازم نذار ببوسمت.......... اثر: حمید رضا ترتیبی-19/05/89 مث شمع تو دل باده... مث بغض همون ماهی... که قصه ش ، درد مردابه.. یا شکله غربت مهتاب... هراسش مرگ تو خوابه... دلم مث زمستونه... مث سرما تو بارونه... مث خط همون جاده... مسیره مبهمو کوره... دلم فکر یه پروازه... بدون حد و اندازه... بدون حسرت و تردید... یه حرف تازه تازه... دلم دلتنگه چشماته... مث شمع تو دل باده... اثر: حمید رضا ترتیبی-۰۹/۰۷/۱۳۸۸ تو ابتدای آرزو، من انتهای رفتنم... تو خلوت یه خواهشی، من ازدحام گفتنم... تو پرسه های بی هدف به یک تفکر عمیق... من اضظراب واهیم، به بی نهایت و دقیق... اثر: حمید رضا ترتیبی-06/06/88 اجازه هست عکسه تو رو از تو کتاب درارمش؟ سایه این چشم ترو، رو گونهات بذارمش اجازه هست عکس تو رو با صد نگاه، نگاه کنم؟ تا آخر شب برم و، هوای ابتدا کنم اجازه هست عکس تو رو، نشون بدم به آسمون؟ بگم ستاره ها برن بشی تو ماه غصه شون اجازه هست عکس تو رو یه دل سیر نگاه کنم؟ واسه تبسم لبات همش خدا خدا کنم اجازه هست دست بکشم رو طرح خسته لبات؟ یواشکی نگات کنم سر بذارم رو شونه هات اجازه هست عکسه تو رو لای کتاب نذارمش؟ به آسمون نشون بدم رو طاق شب بکارمش؟ اثر: حمید رضا ترتیبی-20/06/89 یادت باشه یادم دادی که دنیامون سیاهی نیست تموم اشکامون بارون، یه حس اشتباهی نیست یادت باشه یادم دادی که حرفامون تباهی نیست یه عشق پاک دیروزی، واسه امروز و فردا نیست تو یادت مونده حرفامون، که دنیا شکل دریا نیست؟ که بغضامون یه لبخنده، یه جور طعنه به دردا نیست؟ یادت باشه یادم دادی که دنیامون سیاهی نیست تموم اشکامون بارون، یه حسه اشتباهی نیست اثر: حمید رضا ترتیبی -05/07/1389 شبای سرد و بارونی، یه احساس زمستونی یه عالم حرف ناگفته، تفکرهای پنهونی یه فنجون قهوه تلخ و، یه بغض سرد و بی گریه تقلای چشام از بغض که می خواد و، نمی گریه بازم بارون، بازم مهتاب، یه طرح از عکس لرزونش که تو حوضه خیال من، چه آسون باد لرزوندش دارم می ترسم از بارون، با یک ابهام و دلشوره دوباره گم می شم تو شب تو این دنیای وارونه اثر: حمید رضا ترتیبی-31/03/89 تو این بازار مکاره که فرداش کال و تکراره واسه روزای تقویمش فقط دردا رو میذاره می خوام فکر خودم باشم برم فردای فردا شم واسه ماهی، واسه قایق شبیه خواب دریا شم ... اثر: حمید رضا ترتیبی-15/11/1389 تو پائیزی که برگ از باد میترسید... یا عکس انعکاس ماه، رو حوضه یک خیال سرد ، تو دست باد می رقصید... دلم پر می شد از تردید... میونه مرگ و دلشوره، از یک ابهام می پرسید، که مرگ برگ پائیزی ته اتمام پائیزه ؟ و یا شوغ رقص عکس ماه، میونه حوض یک باور ، از حس مرگ لبریزه ؟؟؟ چقدر پائیز دلگیره.......... اثر: حمید رضا ترتیبی-17/10/89 وقتی شعراتو می خوندم خودمو به جات نشوندم فهمیدم تو هم غریبی مث بغضای شکسته نه دروغی نه فریبی می دونم که آسمونت تو شباش ستاره ای نیست واسه وصف روزگارت حس هیچ ترانه ای نیست می دونم که آسمونت پر شعرای غروبه واژه های گنگ نیما مث سهراب، مثل شعرای فروغه وقتی شعراتو می خوندم خودمو به جات نشوندم فهمیدم که بی قراری مثل جاری بودن من، می مونی، ادامه داری ...... اثر: حمید رضا ترتیبی-09/12/1389 اگه شب شد دلت رنجید..منو تو خاطرت باشه بذار دلتنگی هام گاهی تو کابوس شبات جا شه ( حمید رضا ترتیبی-16/07/1389 ) ببین بارون، داره بی وقفه می باره تموم حس ابرا رو، داره آهسته می یاره ببین گلدون یاس ما، چقدر مجذوب بارونه دیدی چشمای شمعدونی، چقدر آروم آرومه ببین کوچه چقدر خوشحال و دل خیسه تموم خاطرات باغ، شبیه حس پائیزه ببین بارون داره بی وقفه می باره تموم حس ابرا رو، داره آهسته میاره .... اثر: حمید رضا ترتیبی-11/07/1389 واست لالایی می خونم تا خوابت شکل رویا شه مث ساحل، مث ماهی،مث آبی دریا شه واست لالایی می خونم تا حست شوق فردا شه نم چشمای بارونیت شبیه شعر ابرا شه واست لالایی می خونم تا شب ماه رو نترسونه تب سرد زمستونی، تو رو خواب نلرزونه اثر: حمید رضا ترتیبی-29/06/1389 دارم از باغ چشم تو گلای تازه می چینم از این آشفتگی بازم یه حسه تازه می گیرم ( حمید رضا ترتیبی-16/02/1389 ) تو را شبیه یک خواب میبینم...شبیه تشنگی به آب میبینم.... تو را اندکی، ذره ای در باور مثل ابهام، مثل یک سئوال میبینم... تو را خاطرات مرده، شکل افسوس بی دوام میبینم... تو را من شبیه فردا بی صدا، مثل فریادم بی کلام میبینم... اثر: حمید رضا ترتیبی-06/09/1389
بیا بارون بشیم با هم تا ابرارو نرنجونیم با یک احساس بارونی به دریاها بفهمونیم که بارون اشک مهتاب، یه فریاد ی فریاده مث لالائی و گریه شروع هجرت و خوابه اثر: حمید رضا ترتیبی-08/09/1389
منه ساده به فکر تو ولی تو فکر بارونی دارم میترسم از سرما تو زیر چترت آرومی ( حمید رضا ترتیبی-13/09/1389 )
بیا باور کنیم دنیا،یه جور لالائی و خوابه یه جور تسکین، واسه ابراز مهتابه یه عالم حرف ناجوره،تموم گفته هاش زوره یه حس کهنه از درده،تبش داغ و دلش سرده یه دریا حسرت و موجه،سقوط از قله اوجه همش پوچه،مث بن بست یک کوچه ... اثر: حمید رضا ترتیبی-11/08/1388 یه چیزی بگم دوباره ؟؟؟ تو رو جون اون ستاره ... که اگه شبو نبینه ... کنج آسمون نشینه ... اگه تو شبش بخوابه ... خواب خورشید و ببینه ... طفلکی از تب فردا ... جون بده ی وقت بمیره ... تو دلت واسش می گیره ... واسه مردنش می میره ... یه چیزی می گم دوباره ... تو رو جون اون ستاره ... اگه باز فرصتی مونده ... فرصتم بدی دوباره ... تو رو جون اون ستاره ....... اثر: حمید رضا ترتیبی-22/10/1389 اینجا آدماش رنگی،همه تو فکر پروازن کلاغ غصه شون سیمرغ،شتاب حس آغازن اینجا آسمون سیاه نیست،شکل روزای خدا نیست همه شون راضی از امروز،کسی از فردا جدا نیست اینجا آدماش رنگی،فکرای ناب و فرنگی چیزی جز خوشی ندیدن،دلای سربیو سنگی اینجا دنیا یه جورایی مث روئیای تو خوابه مث شعرای لالایی، عکسای توی کتابه اثر: حمید رضا ترتیبی-19/09/89 ما داریم وقت همو میگیریم... الکی برای هم میمیریم... ما داریم ساده بهم میبازیم... طرح یک فاصله رو میسازیم... ما داریم به آخر شب میریم... ما هنوز با خودمون درگیریم... ما داریم از خودمون رد می شیم... شکل عادت، شکل فرصت می شیم... آخر قصه مونو هر دو مون میدونیم... برای راهی شدن بی همم میتونیم... ما داریم وقت همو میگیریم... الکی برای هم میمیریم... اثر: حمید رضا ترتیبی-03/01/1390 |
BLOGARCHIVE POSTS
کیت اگزوز ریموت دار برقی
خرداد 1390 ارديبهشت 1390
شهاب سرخ كوير Alternative content |
تبادل لینک هوشمند