|
یه پُک حرفای پوشالی ... |
|
|
حد همسایگیه من تا تو قد یک فاصله تا دیداره فهم این فاصله ی طولانی واسه همسایه شدن دشواره کوچه ی حافظه ی تحلیلم دیگه بن بست شدهو، دیواره ته این فاصله ی تکراری حکمه فرسایشه این تکراره حد همسایگیه من تا تو قد یک فاصله تا دیداره... اثر: حمید رضا ترتیبی-۱۹/۰۱/۱۳۹۰
معذرت میخوام ازت دیگه باورت ندارم! دیگه هیچ بهونه ای نیست که پیش تو جا بذارم معذرت میخوام ازت اگه از چشات گُذشتم اگه تو دفتر چشمات شعر رفتنُ نوشتم معذرت میخوام ازت من دیگه از همه سیرم قول میدم واسه همیشه برمُ تو شب بمیرم معذرت میخوام ازت... اثر: حمید رضا ترتیبی-۲۲/۰۱/۱۳۹۰ من دروغم ... یه دروغ... مثل آرامش شهرای شلوغ ... مثل یک پنجره بسته به خواب ... مثل یک کودکیه رفته به باد ... مثل سرخوردگیه ریشه به ابراز یه برگ ... مثل اقراق به شیرینیه یک قهویه تلخ ... مثل گمگشتگیه من در من ... مثل افزایش تو در یک کم ... من دروغم ... یه دروغ ... مثل آرامش شهرای شلوغ ... اثر : حمید رضا ترتیبی -۲۴/۰۱/۱۳۹۰ الفبای خیال تو پر از حرفای مجهوله شبیه رسم این دنیا، یه عالم درد و دلشوره الفبای خیال تو فقط تکرار یک واژست یه واژه شکل تنهایی بدون حد و اندازست الفبای خیال تو شبیه فصل پائیزه یه مشتی خاطرات زرد، یه حرف گنگُ ناچیزه الفبای خیال تو شبیه ساز ناکوکه مثل آواز بغض من، یه حسه تلخُ مشکوکه الفبای خیال تو پر از حرفای مجهوله شبیه روزگار من، پر از بن بستُ بیقوله الفبای خیال تو ............. اثر: حمید رضا ترتیبی-۲۳/۰۸/۸۹ حسّهِ مسموم شده ناب : من بازم خوابتُ دیدم... حالا از سایه این خواب تو رو نقاشی کشیدم می دونم که گفته بودی واسه تو خوابُ خیالم گفتی تو باورِ واهیت من غریبه، یا یه حسِ اشتباهم ولی با این همه تهدید من بازم خوابتُ دیدم حالا از سایه این خواب تو رو نقاشی کشیدم واسه آسمونِ ذهنت خوابهای آبی رو دیدم واسه این بود روسریت رو آبیه، آبی کشیدم هنوز این حافظه ی سرد پُرِ از عطرِ تنِ تو یه کمی عطرِ گُلِ رُز روی نقاشیم پاشیدم شهرِ چشمایِ سیاهت منُ تا آخرِ شب بُرد واسه این شهرِ چشاتُ مثلِ تنهایی کشیدم لعنتی حواسمم نیست تو اصلاً اینجوری بودی ؟! یا منِ ساده، ساده تو رو اینجوری کشیدم....... ( شاید واست یه روزی یه چکمه چرمی بخرم و روش واست طرحِ رفتن رو نقاشی کنم....) اثر: حمید رضا ترتیبی-۲۵/۰۱/۱۳۹۰
یه ُپک حرفای پوشالی ... هجوم، بی وقفه های درد ... زمستونای خشکُ سرد ... چقدر بیزارُ دلگیرم ... دارم از غُصه میمیرم ... دارم شعرای بارونُ با من اندازه میگیرم ... تموم حرف فردا رو کجُ آشفته میبینم ... از این دنیای تو خالی یه حسه پوچُ پوشالی دلم شکل زمستونه تموم سرنوشت من مث فردای بارونه ... اثر : حمید رضا ترتیبی-۱۷/۱۱/۸۹ |
BLOGARCHIVE POSTS
کیت اگزوز ریموت دار برقی
خرداد 1390 ارديبهشت 1390
شهاب سرخ كوير Alternative content |
تبادل لینک هوشمند